Het trainingskamp Baselga di Pine stond dit jaar in het teken van tot rust komen en veel ijstrainingen afwerken.  Het trainingskamp omvatte 10 ijsdagen op een hoogte van +/-1040 mtr. We hebben snelheid opgebouwd voor tweede helft van het seizoen waar zonder meer snelle tijden nodig zijn. Paula was mee voor de verzorging.
We vertrokken op zondagavond 20 december na de Baan kampioenschappen via de familie Muhammad in IJsselstein waar we nog wat hebben gegeten.
Op de 21e smorgens na 12.30 uur rijden, inclusief een kleine 1.5 uur rust kwamen we aan in Baselga di Pine. De reis ging als altijd met een busje van Van der Laan.
We verbleven op ons vaste adres bij de familie Avi in Miola di Pine.
We hebben gedurende dit trainingskamp geen toernooien of grote wedstrijden gereden zodat alle aandacht op de trainingen kon worden gelegd.
 

De omstandigheden waren uitstekend elke dag met volle zon, slechts een dag met een beetje bewolking. Bij de ochtend en middag trainingen was de temperatuur tussen de 4 en 6 graden lekker in de zon. Bij de avondtraining was het tussen nul en plus drie graden en dan is nul graden ineens behoorlijk koud.
Bij aankomst hebben we een loslooprondje door Baselga en langs het meer gemaakt.
Elke dag hebben we drie ijstrainingen kunnen afwerken met uitzondering van de tweede dag van de Italiaanse Kampioenschappen. Vaak hadden we de hele ijsbaan voor onszelf.

 

Het programma was zodanig dat zowel de techniek als ook de snelheid maximaal hebben getraind.En dat onder maximale belasting en het is prima gelukt bij de mannen. Er is zichtbaar progressie geboekt.
In totaal hebben we 34.30 uur ijstraining afgewerkt en 1.10 uur een duurloopje gedaan.

De thuisreis werd nog een avontuur op zich, bij het opladen van de accu was er een zekering gesneuveld echter die konden we in Italie niet vinden. Hierdoor was de achterklep niet meer te openen. Na enig monteurs werk kregen we hem van binnenuit wel open en konden we de bus laden. Na het sluiten kon hij toch weer niet open en konden we ook niet meer bij de noodopener. Het uitladen werd dan ook een speciale klus. Onderweg ontdekten we dat ook de verwarming niet werkte en dat is niet echt lekker wanneer je de Brennerpas over moet. Het werd dan ook behoorlijk koud in de bus en dat leverde nogal wat situaties op waarbij we veel hebben gelachen.

Pas in Duitsland bij hogere temperaturen werd het weer wat minder koud, al met al wel een speciaal avontuur “zeg maar”.

Wim Nieuwenhuizen.